تبادل لینک هوشمند روزی که مردم رئیس جمهورشان را بهتر شناختند
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۰ ساعت ۰۱:۵۳
عصرایران - محمود احمدی نژاد ، رئیس جمهور در جلسه سوال مجلس ، به هیچ کدام از سوالات مجلسی ها جواب نداد و کوشید یک ساعت زمان خود را با شوخی و خنده و کلی گویی و "پرسش به جای پاسخ" ، پر کند و با گفتن سخنانی مانند این که دم عید است کمی شوخی کنیم و دور هم صفا کنیم و نظایر این ، نشان داد که هنوز یک رئیس جمهور غیرپاسخگوست.
در زیر به عنوان مشتی نمونه خروار ، بخش هایی از سخنان رئیس جمهور و نقدهایی کوتاه بر این چند بخش را ذکر می کنیم تا مشخص شود اولین جلسه سوال از رئیس جمهور در تاریخ ایران ، در چه فضای سطحی و نازلی برگزار شد:
* آقای رئیس جمهور در ابتدای صحبت های خود راجع به بودجه مترو د از غیرقانونی بودن اختصاص بودجه قانونی به مترو سخن می گوید و در همان حال ادامه می دهد که کلی پول به مترو داده است!
ایشان همچنین می گوید که موجودي حساب ذخيره ارزي صفر است و می پرسد " از کجا پول بدهیم؟" ولی فراموش می کند که پیش از این شخص ایشان بارها و بارها از رقم کلان و بی سابقه ذخیره ارزی سخن گفته است. مردم کدام را باور کنند؟
جالب است که ایشان در راستای هنر سخنوری شخصی خود ، سخنانش را چنین ادامه می دهد: " چگونه به مترو وام بدهيم؟ از کجا بدهيم؟ از پول معلمان و عمران و آباداني روستاها؟ " تا به مخاطب چنین القا شود که دولت برای دادن پول مصوب مترو ، باید از پول معلمان و روستاها برداشت می کرده است و البته کار خوبی کرده که حقوق معلمان و بودجه روستاییان را برنداشته و به کلانشهرها نداده است!
گذشته از این ، سخن رئیس جمهور که پول نداریم ، عذر بدتر از گناه است چرا که در طول ریاست جمهوری ایشان حدود ۵۰۰ میلیارد دلار فقط درآمد نفتی داشته ایم.
ایشان در ادامه از ترخیص واگن ها مترو از گمرک با پول دولت خبر می دهد در حالی که این واگن ها ، ماه ها در گمرک خاک می خوردند و اخیراً شهرداری با بودجه بخش های دیگر شهر ، ناگزیر به ترخیص آنها پرداخته است تا از فرودین سال آینده ۱۷۵ واگن به مترو افزوده شود.
بخش دیگری از سخنان ایشان چنین است: "به جاي اين همه فشار به دولت بهتر نبود يک سري به شهرداري مي زديد ببينيد کجا اين پول ها را خرج کرده اند؟"
طبیعتاً شهرداری هم مانند دولت موظف به پاسخگویی است و شورای شهر به عنوان نماینده مردم همواره از شهرداری حسابکشی کرده و می کند. وانگهی ، رئیس جمهور باید به سوال خودش پاسخ دهد و "چرا از دیگران نمی پرسید؟" جواب نیست.
* آقای احمدی نژاد در پاسخ به این سوال که با نرخ رشد اقتصادی کنونی ، چگونه می توان به یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل ادعایی رسید ؟ چنین می گوید: چرا فکر نمي کنيد با اين نرخ رشد اقتصادي نميشود اين مقدار شغل ايجاد کرد؟ والله مي شود بيش از يک ميليون و ۶۰۰ هزار شغل هم ايجاد کرد. شما کمک کنيد بيش از اين هم مي شود. وی برای اثبات ادعای خود چنین استدلال می کند: "گزارش رسمي بانك مركزي و مركز آمار در سال ۸۹ اينگونه است كه بانك مركزي اعلام كرده رشد اقتصادي ۶.۱ دهم درصد و مركز آمار ۷.۳ دهم درصد و با اين ميزان نه تنها ۱ ميليون و ۶۰۰ هزار شغل بلكه بيش از آن را مي توان در كشور ايجاد كرد."
ایشان در حالی به آمار بانک مرکزی و مرکز آمار استناد می کند که اتفاقاً خود همین آمار دو نهاد دولتی ، مورد سوال است و نمایندگان بر این باور نیستند که چنان رشد اقتصادی قابل توجهی داشتیم.
وانگهی به جای آمار ، بهتر است اشتغال ایجاد شده را نشان دهند چرا که برای مردم این حجم انبوه از اشتغال زایی اصلاً ملموس نیست.جالب اینجاست که امسال هم وعده ۲.۵ میلیون نفری اشتغال داده شده است که البته بر روی کاغذ و در حرف ، بسیار ساده و حتی متواضعانه است!
* آقای رئیس جمهور درباره نحوه اجرای طرح هدفمندی نیز که مورد سوال نمایندگان بود چنین می گوید:همه شهادت مي دهند که با این وضع اقتصاد کشور و تحريم و تهديد، قانون هدفمند کردن يارانهها را اجرا کردم. در قانوني که شما تصويب کرديد، اسمي از رئيسجمهور نيامده است. مجمع عمومي اي در اين قانون آمده که رئيس جمهور عضوش نبوده است. چرا سوالش را از من ميپرسيد؟
وی با تاکید بر این که در این قانون از صنعت حمایت شده است ، می گوید:در سال ۹۰ اكثر توليدات كشور با رشد قابل توجهي مواجه بودند و بنابر آمار رشد اقتصادي سال ۹۰، ميزان رشد اقتصادي کشور اگر بيشتر از ۸-۹ درصد نباشد، قطعاً كمتر نخواهد بود.
واقعاً جالب است که رئیس جمهور از یک سو ، از موفق بودن طرح هدفمندی یارانه ها سخن می گوید و آن را به دولت و خودش نسبت می دهد ولی درباره ضعف های اجرا ، می گوید که چرا سوالش را از من می پرسید؟!
آیا در شرایطی که همه ارکان اقتصادی دولت ، از بانک مرکزی و بورس و بیمه و صنایع بزرگ و شوراهای اقتصادی و و وزارتخانه های اقتصادی و صنعتی و کشاورزی و تجارتی و تعاونی ، همه و همه در قبضه اختیار دولت است ، کسی جز رئیس جمهور باید پاسخگوی اوضاع اقتصادی کشور باشد؟
آقای احمدی نژاد! از شما نپرسند ، از که بپرسند؟!
درباره بخش صنعت هم سخنان مقام معظم رهبری را یاداوری می کنیم که از عدم اختصاص یارانه صنعت در طرح هدفمندی انتقاد صریح و علنی کرده اند.
گرانی های واقعاً روزافزونی هم که حاصل عدم اجرای صحیح طرح ارزشمند هدفمندی یارانه هاست ، حدیثی است که فرد فرد مردم ایران ، با گوشت و پوست و استخوان ان را لمس کرده اند و "سخن درمانی" هم کارساز نیست.
* رئیس جمهور درباره خانه نشینی ۱۱ روزه اش در ماجرای ابقای وزیر اطلاعات می گوید: اکثر مردم به من مي گويند کمي استراحت کن و به خودت برس. ۱۱ روز خانه نشيني هم از اين حرف هاست! احمدي نژاد و خانه نشيني؟ اين حرف و وصلهها به من و دولتم نميچسبد. زندگي ام نشان مي دهد که با عمل درست و ادبيات صحيح از ولايت دفاع کنم و نشان دهم که نظام ولايي نظام تلاش و عمل است... .
آیا از ایشان سوال شده بود که چرا استراحت کرده است که می گوید من در ان روزها استراحت نمی کردم؟ آیا مقاومت در برابر حکم حکومتی ، آن هم به مدت ۱۱ روز ، دفاع از ولایت با "عمل درست و ادبيات صحيح" بوده است؟
انصافاً آیا به این سوال نماینده ها پاسخی داده شد؟
* آقای احمدی نژاد درباره اظهار نظرش درباره مجلس چنین پاسخ می دهد: "گفتند چرا گفتم مجلس در راس امور نيست و هدفت چيست. ما به همه نمايندگان و اركان مجلس ارادت داريم اما اين حرف بر مبناي يك استدلال نظري بيان شد و پاسخ آن هر چه كه باشد اگر با استدلال و منطقي باشد آن را خواهيم پذيرفت. من با استدلال نظرم را گفتم. شما هم با استدلال جواب دهيد. بايد اينقدر از آزادي بيان در کار باشد که رئيسجمهور حرفش را بزند."
کار رئیس جمهور نظریه پردازی نیست بلکه اجرای قوانین و اداره قوه مجریه است و لاغیر. اگر ایشان به نظریه پردازی علاقه مند است می تواند به دانشگاه برگردد و این مهم را عملی کند!
از این گذشته ، ایشان صرفاً یک نظریه را مطرح نکرده است بلکه عملاً نیز به مجلس و قوانین مصوب آن بی اعتنایی نموده و علناً در برابر ان ایستاده است که از آن جمله می توان به عدم اجرای بسیاری از مصوبات مجلس،غیرقانونی خواندن استیضاح برخی وزرا ، عدم ارائه به موقع بودجه سالانه (حتی برای یک بار) ، اعتراف ایشان در همین جلسه که خیلی تلاش کرد تا جلسه سوال از رئیس جمهور منتفی شود و نیز ادبیات ایشان در جلسه سوال ، همه و همه موید این مدعاست که با موضوعی فراتر از "نظریه" مواجهیم که البته در شکل گیری این وضعیت خود مجلس بسیار مقصر است.
علاوه بر همه این ها ، اگر رئیس جمهور واقعاً معتقد به آزادی بیان است و این به قول خودش"نظر مستدل" را بر مبنای "آزادی بیان" ارائه داده و خواستار پاسخ منطقی است ، این شعار را در دولت خویش عملی کند و از وزارتخانه های تحت امر خود بخواهد نظراتی که رسانه ها می دهند را نه با شکایت کیفری که با استدلال جواب دهند.
نمی شود که در مملکت ، فقط رئیس جمهور آزاد باشد و بقیه برای گفتن و نوشتن نقدهای خود ، تن و بدنشان بلرزد.
* رئیس جمهور می گوید: سوال کرديد که چرا وزارت ورزش دير تشکيل شده است. آخر سال است و بايد کمي با هم صفا کنيم! ... مجلس دوازدهم دي ماه ۸۹ ، قانون تشكيل وزارت ورزش را بدون هيچ اشاره اي به نقش يا وظايف رييس جمهور به تصويب مي رساند و ۱۸ روز بعد اين قانون به دولت ابلاغ مي شود كه در آن صرفاً عنوان شده ، بر اساس متن مصوب قانون، وزارت ورزش و امور جوانان تشكيل مي گردد و بودجه آن از محل صرفه جويي هاي مصرح در همان قانون تامين مي شود، در كجاي اين قانون اشاره اي به رييس جمهور شده است؟
به راستی وقتی سخن از ادغام وزارتخانه های تحت امر رئیس جمهور است چه کسی جز شخص رئیس جمهور مسوول اجرای مصوبه تشکیل وزارت ورزش است؟ آیا ایشان فکر می کرد مخاطب مجلس در لزوم تشکیل وزارتخانه جدید ، مثلاً فلان اتحادیه صنفی است؟
* احمدي نژاد در واكنش به سوال ديگر جمعي از نمايندگان درباره زمان و نحوه عزل وزير امور خارجه در هنگام عزيمت وي به ماموريت در خارج از كشور خاطر نشان كرد : بايد ابتدا به اين سوال پاسخ داد كه چه كسي وزير خارجه را در آن مقطع به ماموريت فرستاده بود ، آيا رييس جمهور ايشان را به ماموريت اعزام كرده بود؟ بنده كه ماموريتي به ايشان نداده بودم! وقتي كه به فردي گفته مي شود كه شما ديگر در مجموعه ما نيستيد آيا بايد براي اتفاقاتي كه بعد از آن مي افتد كسي پاسخگو باشد؛ عزل وزرا از اختيارات رييس جمهور است و جاي سوال ندارد.
این چندمین روایت احمدی نژاد و اطرافیانش از یک ماجراست و گویا قرار است هر بار ، "سنگال گیت" به گونه ای متفاوت تعریف شود!
او یک بار در توجیه برکناری متکی در سفر گفت : "بالاخره دفتر کار وزیر امور خارجه یا در هواپیما یا در سفر یا در جاده هاست" و بدین ترتیب نتیجه گرفت این برکناری طبیعی است.
آخرین بار احمدی نژاد با اشاره به این که از ماموریت وی اطلاع داشت و حتی گفته بود که متکی با هواپیمای ریاست جمهوری به سنگال رفت اظهار داشته بود که من فکر می کردم او از ماموریت برگشته و حکم برکناری اش را دادم ولی بعد فهمیدم که هنوز برنگشته است. به همین خاطر گفتم خبر برکناری را اعلام نکنید ولی گفتند که خبر را روی سایت گذاشته اند و دیگر نمی شود کاری کرد.
اما حالا ورژن جدیدتری مطرح می شود و می گوید من قبل از سفر عزلش کرده بودم! بی آن که به این سوال جواب داده شود که چرا وزیر خارجه کشور را در سفر خارجی عزل کرده و با آبروی کشور بازی کرده است؟
* احمدی نژاد درباره بودجه فرهنگی هم می گوید: چرا از من مي پرسيد بودجه فرهنگي کجا خرج شده؟ شما نمايندگان عضو شوراي برنامه ريزي هستيد. من که عضو نيستم! برويد از ديوان محاسبات بپرسيد کجا خرج شده؟ من بايد از شما بپرسم کجا خرج کرديد!
واقعاً چه باید گفت؟ مگر نه این است که مجلس بودجه را تصویب می کند و می دهد به دولت جهت اجرا؟! و نهایتاً هم باید دولت به مجلس پاسخ دهد که بودجه را چگونه و در کجا خرج کرده است؟ حالا رئیس جمهور در پاسخ به سوال نماینده ها که بودجه فرهنگی چطور خرج شده می گوید:من بايد از شما بپرسم کجا خرج کرديد! مگر نماینده ها بودجه را خرج می کنند؟!
آنچه در سطور فوق ذکر شد ، تنها نقدی بر بخشی از سخنان احمدی نژاد بود و اگر بخواهیم با دقت نظر بیشتری سخنان ایشان را مورد مداقه قرار دهیم مجال و فراغ بیشتری می طلبد. هدف این است که مستدلاً نشان داده شود که هیچ کدام از سوالات مجلس پاسخ داده نشد و البته مردم شناخت نزدیک تری نسبت به رئیس جمهور پیدا کردند.
در زیر به عنوان مشتی نمونه خروار ، بخش هایی از سخنان رئیس جمهور و نقدهایی کوتاه بر این چند بخش را ذکر می کنیم تا مشخص شود اولین جلسه سوال از رئیس جمهور در تاریخ ایران ، در چه فضای سطحی و نازلی برگزار شد:
* آقای رئیس جمهور در ابتدای صحبت های خود راجع به بودجه مترو د از غیرقانونی بودن اختصاص بودجه قانونی به مترو سخن می گوید و در همان حال ادامه می دهد که کلی پول به مترو داده است!
ایشان همچنین می گوید که موجودي حساب ذخيره ارزي صفر است و می پرسد " از کجا پول بدهیم؟" ولی فراموش می کند که پیش از این شخص ایشان بارها و بارها از رقم کلان و بی سابقه ذخیره ارزی سخن گفته است. مردم کدام را باور کنند؟
جالب است که ایشان در راستای هنر سخنوری شخصی خود ، سخنانش را چنین ادامه می دهد: " چگونه به مترو وام بدهيم؟ از کجا بدهيم؟ از پول معلمان و عمران و آباداني روستاها؟ " تا به مخاطب چنین القا شود که دولت برای دادن پول مصوب مترو ، باید از پول معلمان و روستاها برداشت می کرده است و البته کار خوبی کرده که حقوق معلمان و بودجه روستاییان را برنداشته و به کلانشهرها نداده است!
گذشته از این ، سخن رئیس جمهور که پول نداریم ، عذر بدتر از گناه است چرا که در طول ریاست جمهوری ایشان حدود ۵۰۰ میلیارد دلار فقط درآمد نفتی داشته ایم.
ایشان در ادامه از ترخیص واگن ها مترو از گمرک با پول دولت خبر می دهد در حالی که این واگن ها ، ماه ها در گمرک خاک می خوردند و اخیراً شهرداری با بودجه بخش های دیگر شهر ، ناگزیر به ترخیص آنها پرداخته است تا از فرودین سال آینده ۱۷۵ واگن به مترو افزوده شود.
بخش دیگری از سخنان ایشان چنین است: "به جاي اين همه فشار به دولت بهتر نبود يک سري به شهرداري مي زديد ببينيد کجا اين پول ها را خرج کرده اند؟"
طبیعتاً شهرداری هم مانند دولت موظف به پاسخگویی است و شورای شهر به عنوان نماینده مردم همواره از شهرداری حسابکشی کرده و می کند. وانگهی ، رئیس جمهور باید به سوال خودش پاسخ دهد و "چرا از دیگران نمی پرسید؟" جواب نیست.
* آقای احمدی نژاد در پاسخ به این سوال که با نرخ رشد اقتصادی کنونی ، چگونه می توان به یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل ادعایی رسید ؟ چنین می گوید: چرا فکر نمي کنيد با اين نرخ رشد اقتصادي نميشود اين مقدار شغل ايجاد کرد؟ والله مي شود بيش از يک ميليون و ۶۰۰ هزار شغل هم ايجاد کرد. شما کمک کنيد بيش از اين هم مي شود. وی برای اثبات ادعای خود چنین استدلال می کند: "گزارش رسمي بانك مركزي و مركز آمار در سال ۸۹ اينگونه است كه بانك مركزي اعلام كرده رشد اقتصادي ۶.۱ دهم درصد و مركز آمار ۷.۳ دهم درصد و با اين ميزان نه تنها ۱ ميليون و ۶۰۰ هزار شغل بلكه بيش از آن را مي توان در كشور ايجاد كرد."
ایشان در حالی به آمار بانک مرکزی و مرکز آمار استناد می کند که اتفاقاً خود همین آمار دو نهاد دولتی ، مورد سوال است و نمایندگان بر این باور نیستند که چنان رشد اقتصادی قابل توجهی داشتیم.
وانگهی به جای آمار ، بهتر است اشتغال ایجاد شده را نشان دهند چرا که برای مردم این حجم انبوه از اشتغال زایی اصلاً ملموس نیست.جالب اینجاست که امسال هم وعده ۲.۵ میلیون نفری اشتغال داده شده است که البته بر روی کاغذ و در حرف ، بسیار ساده و حتی متواضعانه است!
* آقای رئیس جمهور درباره نحوه اجرای طرح هدفمندی نیز که مورد سوال نمایندگان بود چنین می گوید:همه شهادت مي دهند که با این وضع اقتصاد کشور و تحريم و تهديد، قانون هدفمند کردن يارانهها را اجرا کردم. در قانوني که شما تصويب کرديد، اسمي از رئيسجمهور نيامده است. مجمع عمومي اي در اين قانون آمده که رئيس جمهور عضوش نبوده است. چرا سوالش را از من ميپرسيد؟
وی با تاکید بر این که در این قانون از صنعت حمایت شده است ، می گوید:در سال ۹۰ اكثر توليدات كشور با رشد قابل توجهي مواجه بودند و بنابر آمار رشد اقتصادي سال ۹۰، ميزان رشد اقتصادي کشور اگر بيشتر از ۸-۹ درصد نباشد، قطعاً كمتر نخواهد بود.
واقعاً جالب است که رئیس جمهور از یک سو ، از موفق بودن طرح هدفمندی یارانه ها سخن می گوید و آن را به دولت و خودش نسبت می دهد ولی درباره ضعف های اجرا ، می گوید که چرا سوالش را از من می پرسید؟!
آیا در شرایطی که همه ارکان اقتصادی دولت ، از بانک مرکزی و بورس و بیمه و صنایع بزرگ و شوراهای اقتصادی و و وزارتخانه های اقتصادی و صنعتی و کشاورزی و تجارتی و تعاونی ، همه و همه در قبضه اختیار دولت است ، کسی جز رئیس جمهور باید پاسخگوی اوضاع اقتصادی کشور باشد؟
آقای احمدی نژاد! از شما نپرسند ، از که بپرسند؟!
درباره بخش صنعت هم سخنان مقام معظم رهبری را یاداوری می کنیم که از عدم اختصاص یارانه صنعت در طرح هدفمندی انتقاد صریح و علنی کرده اند.
گرانی های واقعاً روزافزونی هم که حاصل عدم اجرای صحیح طرح ارزشمند هدفمندی یارانه هاست ، حدیثی است که فرد فرد مردم ایران ، با گوشت و پوست و استخوان ان را لمس کرده اند و "سخن درمانی" هم کارساز نیست.
* رئیس جمهور درباره خانه نشینی ۱۱ روزه اش در ماجرای ابقای وزیر اطلاعات می گوید: اکثر مردم به من مي گويند کمي استراحت کن و به خودت برس. ۱۱ روز خانه نشيني هم از اين حرف هاست! احمدي نژاد و خانه نشيني؟ اين حرف و وصلهها به من و دولتم نميچسبد. زندگي ام نشان مي دهد که با عمل درست و ادبيات صحيح از ولايت دفاع کنم و نشان دهم که نظام ولايي نظام تلاش و عمل است... .
آیا از ایشان سوال شده بود که چرا استراحت کرده است که می گوید من در ان روزها استراحت نمی کردم؟ آیا مقاومت در برابر حکم حکومتی ، آن هم به مدت ۱۱ روز ، دفاع از ولایت با "عمل درست و ادبيات صحيح" بوده است؟
انصافاً آیا به این سوال نماینده ها پاسخی داده شد؟
* آقای احمدی نژاد درباره اظهار نظرش درباره مجلس چنین پاسخ می دهد: "گفتند چرا گفتم مجلس در راس امور نيست و هدفت چيست. ما به همه نمايندگان و اركان مجلس ارادت داريم اما اين حرف بر مبناي يك استدلال نظري بيان شد و پاسخ آن هر چه كه باشد اگر با استدلال و منطقي باشد آن را خواهيم پذيرفت. من با استدلال نظرم را گفتم. شما هم با استدلال جواب دهيد. بايد اينقدر از آزادي بيان در کار باشد که رئيسجمهور حرفش را بزند."
کار رئیس جمهور نظریه پردازی نیست بلکه اجرای قوانین و اداره قوه مجریه است و لاغیر. اگر ایشان به نظریه پردازی علاقه مند است می تواند به دانشگاه برگردد و این مهم را عملی کند!
از این گذشته ، ایشان صرفاً یک نظریه را مطرح نکرده است بلکه عملاً نیز به مجلس و قوانین مصوب آن بی اعتنایی نموده و علناً در برابر ان ایستاده است که از آن جمله می توان به عدم اجرای بسیاری از مصوبات مجلس،غیرقانونی خواندن استیضاح برخی وزرا ، عدم ارائه به موقع بودجه سالانه (حتی برای یک بار) ، اعتراف ایشان در همین جلسه که خیلی تلاش کرد تا جلسه سوال از رئیس جمهور منتفی شود و نیز ادبیات ایشان در جلسه سوال ، همه و همه موید این مدعاست که با موضوعی فراتر از "نظریه" مواجهیم که البته در شکل گیری این وضعیت خود مجلس بسیار مقصر است.
علاوه بر همه این ها ، اگر رئیس جمهور واقعاً معتقد به آزادی بیان است و این به قول خودش"نظر مستدل" را بر مبنای "آزادی بیان" ارائه داده و خواستار پاسخ منطقی است ، این شعار را در دولت خویش عملی کند و از وزارتخانه های تحت امر خود بخواهد نظراتی که رسانه ها می دهند را نه با شکایت کیفری که با استدلال جواب دهند.
نمی شود که در مملکت ، فقط رئیس جمهور آزاد باشد و بقیه برای گفتن و نوشتن نقدهای خود ، تن و بدنشان بلرزد.
* رئیس جمهور می گوید: سوال کرديد که چرا وزارت ورزش دير تشکيل شده است. آخر سال است و بايد کمي با هم صفا کنيم! ... مجلس دوازدهم دي ماه ۸۹ ، قانون تشكيل وزارت ورزش را بدون هيچ اشاره اي به نقش يا وظايف رييس جمهور به تصويب مي رساند و ۱۸ روز بعد اين قانون به دولت ابلاغ مي شود كه در آن صرفاً عنوان شده ، بر اساس متن مصوب قانون، وزارت ورزش و امور جوانان تشكيل مي گردد و بودجه آن از محل صرفه جويي هاي مصرح در همان قانون تامين مي شود، در كجاي اين قانون اشاره اي به رييس جمهور شده است؟
به راستی وقتی سخن از ادغام وزارتخانه های تحت امر رئیس جمهور است چه کسی جز شخص رئیس جمهور مسوول اجرای مصوبه تشکیل وزارت ورزش است؟ آیا ایشان فکر می کرد مخاطب مجلس در لزوم تشکیل وزارتخانه جدید ، مثلاً فلان اتحادیه صنفی است؟
* احمدي نژاد در واكنش به سوال ديگر جمعي از نمايندگان درباره زمان و نحوه عزل وزير امور خارجه در هنگام عزيمت وي به ماموريت در خارج از كشور خاطر نشان كرد : بايد ابتدا به اين سوال پاسخ داد كه چه كسي وزير خارجه را در آن مقطع به ماموريت فرستاده بود ، آيا رييس جمهور ايشان را به ماموريت اعزام كرده بود؟ بنده كه ماموريتي به ايشان نداده بودم! وقتي كه به فردي گفته مي شود كه شما ديگر در مجموعه ما نيستيد آيا بايد براي اتفاقاتي كه بعد از آن مي افتد كسي پاسخگو باشد؛ عزل وزرا از اختيارات رييس جمهور است و جاي سوال ندارد.
این چندمین روایت احمدی نژاد و اطرافیانش از یک ماجراست و گویا قرار است هر بار ، "سنگال گیت" به گونه ای متفاوت تعریف شود!
او یک بار در توجیه برکناری متکی در سفر گفت : "بالاخره دفتر کار وزیر امور خارجه یا در هواپیما یا در سفر یا در جاده هاست" و بدین ترتیب نتیجه گرفت این برکناری طبیعی است.
آخرین بار احمدی نژاد با اشاره به این که از ماموریت وی اطلاع داشت و حتی گفته بود که متکی با هواپیمای ریاست جمهوری به سنگال رفت اظهار داشته بود که من فکر می کردم او از ماموریت برگشته و حکم برکناری اش را دادم ولی بعد فهمیدم که هنوز برنگشته است. به همین خاطر گفتم خبر برکناری را اعلام نکنید ولی گفتند که خبر را روی سایت گذاشته اند و دیگر نمی شود کاری کرد.
اما حالا ورژن جدیدتری مطرح می شود و می گوید من قبل از سفر عزلش کرده بودم! بی آن که به این سوال جواب داده شود که چرا وزیر خارجه کشور را در سفر خارجی عزل کرده و با آبروی کشور بازی کرده است؟
* احمدی نژاد درباره بودجه فرهنگی هم می گوید: چرا از من مي پرسيد بودجه فرهنگي کجا خرج شده؟ شما نمايندگان عضو شوراي برنامه ريزي هستيد. من که عضو نيستم! برويد از ديوان محاسبات بپرسيد کجا خرج شده؟ من بايد از شما بپرسم کجا خرج کرديد!
واقعاً چه باید گفت؟ مگر نه این است که مجلس بودجه را تصویب می کند و می دهد به دولت جهت اجرا؟! و نهایتاً هم باید دولت به مجلس پاسخ دهد که بودجه را چگونه و در کجا خرج کرده است؟ حالا رئیس جمهور در پاسخ به سوال نماینده ها که بودجه فرهنگی چطور خرج شده می گوید:من بايد از شما بپرسم کجا خرج کرديد! مگر نماینده ها بودجه را خرج می کنند؟!
آنچه در سطور فوق ذکر شد ، تنها نقدی بر بخشی از سخنان احمدی نژاد بود و اگر بخواهیم با دقت نظر بیشتری سخنان ایشان را مورد مداقه قرار دهیم مجال و فراغ بیشتری می طلبد. هدف این است که مستدلاً نشان داده شود که هیچ کدام از سوالات مجلس پاسخ داده نشد و البته مردم شناخت نزدیک تری نسبت به رئیس جمهور پیدا کردند.
منبع : http://www.alef.ir/vdccxmqss2bq0i8.ala2.html?147201
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط علی بهمنی
